De beroving

Op onze tweede dag gingen wij met de taxi naar de stad om fietsen te huren. Vanaf de fietsenverhuur fietsten we terug naar ons huisje in Zorg en Hoop. De weg vinden was moeilijk en daarnaast moesten we ook nog eens aan de linkerkant fietsen. We fietsten achter elkaar. Laura voorop, Claudia achteraan en de andere twee meiden ertussenin. Ineens voelde Claudia dat iemand aan haar tasje trok. Ze greep zo snel ze kon naar haar tasje, maar het was te laat. Een man op een blauwe Yamaha brommer scheurde er vandoor met haar tasje. In haar tasje zaten de volgende spullen: paspoort, pinpas, rijbewijs, cash geld, FBTO, mobiel en niet te vergeten gezichts zonnenbrandcreme. Dit zijn natuurlijk de belangrijkste spullen die je hebt, maar we hadden deze nodig voor de vreemdelingenpolitie voor de Visum verlenging. We hebben direct het alarmnummer gebeld, maar aangezien ze hier in Paramaribo maar een telefoonlijn hebben voor het alarmnummer waren ze in gesprek. Na vijf minuten kregen we ze dan toch aan de lijn. De man aan de lijn was erg ongeduldig en chagrijnig en zei dat we moesten wachten waar we waren. Twintig minuten later kwamen er twee jeeps aangescheurd met wel een stuk of tien politieagenten en beveiligingsmensen. We werden ondervraagd en wij twee moesten mee naar het politiebureau om aangifte te doen. We stapten de jeep in en toen zagen we dat er enge geweren op de grond lagen in de auto. Laura vroeg aan een van de mannen of het geweer weg kon en zij moesten hier wel om lachen en haalden het geweer weg. De ramen werden geblindeerd en we werden veilig naar het bureau gebracht. Hier heeft claudia aangifte gedaan en Laura was erbij voor ondersteuning. Opvallend was dat er direct tien mannelijke politieagenten in de verhoorkamer stonden. Hierna zijn we weer netjes naar huis gebracht door maar liefst vier mensen van het O- team (ondersteuningsteam van Paramaribo). In ons huisje zat ons contact persoon op ons te wachten en heeft Claudia snel haar ouders gebeld. We waren erg moe na deze dag, dus we zijn vroeg naar bed gegaan. De eerste indruk van Suriname is dus niet zo best geweest.

Gelukkig gaat nu alles goed en wordt alles geregeld voor ons. We hebben contacten met de politie en de beveiliging van Suriname. Dus we zijn extra veilig. Vandaag zijn er ook extra sloten op de deur gezet, zodat het nog een stukje veiliger is.


We zijn nu erg moe, dus we gaan slape, jullie horen snel van ons. Hopelijk zijn de nieuwe belevingen in dit land wat beter de komende weken.

Tot snel, kusss Lau en Clau