Galibi

Galibi

Van 1 op 2 april (en dat is geen grap) zijn we naar Galibi gegaan om hier de krape schildpad (beter bekend als de soepschildpad) te bekijken. Het natuurreservaat Galibi bevindt zich in het mondingsgebied van de Marowijnerivier. In de nabijheid van de Atlantische oceaan liggen daar de Karaïbse indianendorpen Christiaankondre en Langamankondre. Samen vormen zij het bewoonbare gebied van Galibi.

Dinsdag ochtend vertrokken we vroeg, want er stond ons een busreis van ruim 4 uur te wachten. We vertrokken vanuit Paramaribo naar het Oosten van Suriname. Galibi ligt namelijk tegen de grens met Frans-Guyana. Bij het plaatsje Albina zijn we gestopt. Van hieruit zijn we verder naar het Noorden gaan reizen met de boot. De bootreis duurde nog ongeveer 1,5 uur. Na deze 1,5 uur kwam Galibi in zicht met zijn mooie strand inclusief palmbomen. Hier hebben we onze spullen uitgepakt en kregen we een rondleiding van onze gids Dino. Hij heeft ons het dorp Christiaankondre (waar we verbleven) en Langamankondre laten zien. Ook namen we nog een kijkje in de ‘zoo’. Hier waren acht diersoorten die op het eiland leven. Jen heeft een luiaard vast gehouden, Minke een slang en Clau had een aap op haar hoofd! Ook leeft er op Galibi een neusbeer; een soort wasbeer met en lange neus. Maar bij hem moesten we uit de buurt blijven, want die scheen te krabben en bijten.
Na een heerlijk avondmaal zijn we richting de tijgerbank (zandbank) gaan varen. Het was alleen heel eng want het was helemaal donker en je zag geen hand voor ogen. In het bootje zag je ook helemaal niks en we werden aardig nat van het opspattende water. Toen we aangekomen waren bij de zandbank duurde het niet lang voordat de eerste schildpad gespot werd. De schildpadden waren enorm groot! We stonden met verbazing te kijken hoe mooi die dieren zijn. Helaas konden we geen foto’s maken omdat de flits de schildpadden afschrikt. Ze was net bezig met eieren aan het leggen. Een erg zwaar proces voor de schildpad. Eerst zoekt ze een plekje zo hoog mogelijk op het strand. Hierna graaft ze een gat waarin ze vervolgens ruim honderd eieren legt. Daarna graaft ze het gat dicht en worden de eitjes aan hun lot over gelaten. Het leggen duurt ongeveer 1,5 uur. De tweede schildpad die we zagen was wel 1.30 groot. We hebben haar vin en schild gevoeld. Ook mochten we heel even een eitje vast houden. De eitjes waren nog helemaal warm en zijn net zo groot als pingpong ballen. Bij de derde schildpad hebben we gezien hoe ze haar nest dicht maakt en verdwijnt in de zee. Het was allemaal heel indrukwekkend om te zien.
Eenmaal weer terug gekomen bij Christiaankondre stond er een lekker kommetje bami soep voor ons klaar en zijn we daarna in onze hangmat gekropen. Dit bleek achteraf toch niet zo een slaap succes te zijn, haha. In de ochtend hebben we nog even een frisse duik in de Marowijnne rivier genomen. Ons slaaptekort hebben we gelukkig weer weten in te halen in de bus.
Het was een hele mooie trip. We hadden nooit gedacht dat de schildpadden zo groot zouden zijn! Helaas geen foto’s kunnen maken, maar deze gebeurtenis staat wel als een foto in ons geheugen opgeslagen!