Boven Suriname

Op vrijdag 21 maart zijn we vertrokken naar het boven suriname gebied. Dit district ligt onder het Brokopondo stuwmeer. De Suriname rivier stroomt door dit gebied heen. We zijn van eiland naar eiland over de rivier gevaren per korjaal (een klein, smal bootje).

De eerste dag werden we om 12.15 uur opgehaald bij ons huis door Andy met zijn busje. Alleen had het vliegtuig wat vertraging, dus vertrokken we uiteindelijk om één uur. Toen we bij het vliegveld aankwamen, moesten we ons nog wegen op een weegschaal om te zien of het vliegtuig niet overladen werd. Gelukkig paste we allemaal in het vliegtuig. In het vliegtuig paste 18 mensen. Erg klein dus. We vonden het wel spannend om op te stijgen met zo’n klein vliegtuigje hoor. Maar we zijn goed opgestegen en we hadden een prachtig uitzicht. Ook konden we mooi de lateriet weg zien als een grote rode lijn door het groene bos heen. Toen we vlakbij onze tussenstop laduani aankwamen gaf de piloot ons nog een sight seeing. Laag boven het bos, kronkelend langs de rivier. Helaas kon clau haar maag dit niet zo goed aan en werd er naar het kotszakje gegrepen, haha. Na de tussenstop op Laduani ging het allemaal weer goed en vlogen we rechtstreeks naar Botopasi. Hier werden we opgewacht door onze indiaanse gids Don. We liepen door een Marron dorpje. Marrons zijn weggelopen slaven van vroeger. De kinderen van het dorp tilde alle spullen op hun hoofd voor ons. Bij de rivier aangekomen wachtte, onze rastafari kapitein van de korjaal, Toya ons op. Een korjaal is een smalle lange boot. Na een klein uurtje gevaren te hebben kwamen we aan bij ons verblijf aan. Het heette pasensie, dat betekend geduld in het saramakaans. Hier hebben we nog even lekker gezwommen in de rivier en genoten van de prachtige natuur. Na het avondeten hebben we een kampvuur gemaakt om marshmellows te roosteren. Clau en Minke sliepen in een hut met hangmat, dat was wel grappig.
De volgende dag waren we vroeg wakker. De hangmat bleek toch niet zo heel erg lekker te slapen, haha. Ook de bedden waren niet zo’n succes, want lau werd wakker met een kikker op haar hoofd! Na een douche te nemen in de rivier, zijn we een dorpswandeling gestart naar het aangelegen dorpje Pikin Slee. Hier wonen de Marrons en de Rastafari’s. De Marrons hadden erg kleine huisjes. Dat komt omdat ze vroeger vaak moesten vluchten. Ze zijn tenslotte gevluchte slaven. Nu is het meer als traditie. Na het bezichtigen van het dorp en een stevige lunch zijn we nog even wezen zwemmen in een sula. Dat is een stroomversnelling waar je een gratis massage kan krijgen. Daarna zijn we naar een nieuw eiland vertrokken per korjaal. We zijn gestopt bij Menimi. Hier waren ook andere vakantiegangers. De hutjes die we tot onze beschikking hadden waren van hout en met een gedroogd gras dak. Ook hier hebben we natuurlijk weer gezwommen. Bij de hutjes zagen we ook nog een heel grappig aapje en een mooie papegaai. Later zijn we ook nog met Don de jungle wezen verkennen. Er waren mooie planten en hele grote lianen. Eentje was zelfs zo groot en dik dat we er op konden schommelen! In de avond was er een feestje. Hier moesten we met marakas en pangi (geruit kleed) liedjes zingen en dansen. Hier hebben we erg gelachen. Wat minder lachen waren de bedden waar we in moesten slapen. Het was heel muf en oud. De volgende ochtend kwamen we ook tot de ontdekking dat er een kakkerlak, kikkertje en een dikke tarantulla in deze hut leefde. Nadat we van de schrik bekomen waren, zijn we weer even wezen baden in de rivier. Na een heerlijk ontbijt zijn we verder gevaren naar het resort Anaula. Dit was een heftige rit. We gingen door het wilde water van de sula’s varen. Maar na niet zo lang varen zijn we dan toch bij het resort aangekomen. Het waren hele mooie hutten. Na de lunch hebben we ons opgesplitst. Lau ging een dorpswandeling doen en Clau ging even slapen en glijden van de Ferulasi stroomversnelling. In de avond was er weer een feestje. Nu was er een band; tranga faja. We moesten op deze muziek met onze billen trillen, haha. We hebben heerlijk geslapen in onze luxe hut. Toen we wakker werden was het helaas alweer onze laatste dag. Het regende ook de hele dag. Toch hebben we onze zwemvesten aangetrokken en ons laten meevoeren door de stroomversnelling. Op de terugweg hoorde we van de piloot (nadat we geland waren) dat we eigenlijk niet hadden mogen vliegen wegens te veel wind. Dat was ook te merken in het vliegtuig, heftige turbulentie. Maar gelukkig was Clau niet misselijk geworden. Toen we uitstapte werden we gefilmd. Het nieuws ging Andy interviewen over toerisme tijdens de paasvakantie. En ’s avonds zagen we onszelf op de tv!

Het was een hele leuke trip die we niet snel zullen vergeten. We hebben goed weer gehad op de laatste dag na. Toen we thuis waren merkte we gelijk wat voor rust er in het binnenland heerst en wat voor drukte in de stad. Het was een hele mooie ervaring. Voor de foto’s verwijzen we jullie natuurlijk weer naar de site www.clautjegroen.mijnalbums.nl